Mutluluk Şehri

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde güzel ve büyük bir şehir varmış. Kalabalık bir şehirmiş. Buradaki insanlar yardımsever ve saygılılarmış. Şehre yeni biri geldiği zaman hemen ilgilenirlermiş. Mutluluk Şehri‘ymiş adeta. Mutluluk şehrine yeni bir aile taşınmış. Genç bir çift ve küçük kızları varmış. İsmi Fatoş’muş. Yeni aile taşınır taşınmaz bütün şehir sırayla onların yanına gitmiş ve yardımcı olmuş. Şehrin kuralları ve düzeninden bahsetmişler. Genç aile bu ilgi ve alaka karşısında çok şaşırmışlar.

Fatoş ilk başta taşındıkları için çok ağlamış ama burada birden bir sürü arkadaşı olmuş. O yüzden mutluluğu geri gelmiş. Fatoş’u yeni okuluna yazdırmış genç çift ve onlar da yeni iş yerlerine gitmişler. Hepsi yeni hayatına uyum sağlamaya çalışıyormuş. Düşündüklerinden daha çabuk alışmışlar.

Mutluluk Şehri onları da mutlu hala getirmiş.  Fatoş tatil günlerinden birinde dolap temizliği yapmaya başlamış. Kendisine olmayan ve artık eskiyen kıyafetlerini kenara ayırmış ve dolabını düzeltmiş. Annesi ona bir poşet vermiş ve Fatoş giymediği eşyaları çöpün kenarına koymaya gitmiş. Çöpün yanına ağzı açık bir şekilde bırakmış çünkü ihtiyacı olan biri görüp alabilsin diye.

Eve geri dönmüş ve genç aile akşam yemeği için sofrayı hazırlayıp oturmuş. Genç aile yemeklerini mutlu mutlu, sohbet ede ede yiyormuş. Yemek yerlerken birden kapıları ısrarlı bir şekilde çalmaya başlamış. Genç aile biraz korkmuşlar. Kapıyı bir açmışlar ki neredeyse bütün şehir orada. Genç aile şaşırmış ve sonra oraya gelenler hemen anlatmaya başlamışlar.

“Kıyafetleri çöpün yanına koymuşsunuz. Üstü açık bir şekilde evet güzel bir davranış olabilir ama bunun için şehirde kıyafet kumbaraları var. Sizin ihtiyacınız olmayan ya da eskiyen eşyalarınızı o kumbaraya atıyorsunuz böylelikle belediye onları ihtiyaç sahiplerine ulaştırıyor.” Başka biri söze girmiş, “Bu şekilde kimse çöp kenarından bir şey alırken gururu incinmiyor” demiş.

Bir başka biri ise, “Sadece kıyafetler için değil, kitap ve oyuncaklar için de ayrı ayrı kumbaralar var. Kullanmadıklarınızı oraya atabilir ihtiyaç sahipleri daha kolay ulaşır. Hem bir dönüşüm sağlanır.” demiş. Fatoş, anne ve babası bunu öğrenmelerine hem de hemen gelip uygulamalarına çok mutlu olmuşlar. Cidden burası bir mutluluk şehriymiş. Genç aile dönem dönem düzenli olarak kıyafetler, oyuncak ve kitap ayırırmış ve hepsini kumbaralara atarlarmış. Kumbaralar sayesinde her şey çöpe değil ihtiyaç sahiplerine ulaşıyormuş. Mutluluk Şehri adeta güzelliklerle ve yardımlarla dolu bir şehirmiş.

 Bu masalı dinlemek için buraya tıklayın.

Sevgili Aileler; Bir Masal sitemizin size ve çocuklara faydalı olduğunu umarak masallar seçiyor, beğendiğinizi ve bizi takip ettiğinizi umuyoruz. Bizlere de faydalı olması açısından lütfen yorum bırakmayı unutmayın 🙂

Bir Masal sitemizin uygulamasını artık Akıllı telefonlarınıza yükleyebilirsiniz, Buraya tıklayarak Google Play’den Bir Masal uygulamamızı indirin.

Masalı yazan : Deniz Altıok. Bu masalın izinsiz kullanılması, kopyalanması ve yayınlanması yasaktır.