Aylin ve Dedesi

Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içinde kalbur saman içinde Aylin diye bir kız varmış. Aylin henüz 6 yaşındaymış ve anaokuluna gidiyormuş. Aylin çok duygusal, enerji dolu ve bir o kadar da eğlenceli bir çocukmuş. Her gün sabah okula giderken çok mutlu oluyormuş çünkü okulda kendi yaşıtlarıyla vakit geçiriyor onlarla aktiviteler yapıyormuş. Aylin’in çok sevdiği bir dedesi varmış. Aylin büyüklerin konuşmalarından bazen sıkılıyormuş ama dedesiyle konuşmaktan hiiiiç sıkılmazmış. Aylin ve dedesi her bir araya geldiklerinde yeni bir şeyler yapmaya çalışıyorlarmış. O hafta sonu en çok sevdikleri şey bulmaca çözmeyi yapmaya karar vermişler.

Aylin henüz okuma yazma bilmiyormuş ama dedesiyle bulmaca çözmek onun için çok eğlenceliymiş. Aylin bulmacadaki ünlüleri biliyor dedesi onları bilmediği için hep Aylin’e soruyormuş. Dedesi de kalan yerleri doldururken bir yandan da torununa öğretiyormuş. Bulmaca çözmeye daldıkları o gün akşama bütün aile yemek yiyeceklermiş. Anneannesi hazırlıklara başlamış bile. Aylin dedesini bulmaca çözerken dikkatlice dinliyor ve yazılan harflere iyice bakıyormuş. Belki yazabilirim diye hep deniyormuş ama pek de başarılı olmuyormuş.

Aylin ve dedesi bulmacayı tamamen bitirmişler ama sonra Aylin dedesinden biraz daha bir şeyler öğretmesini istemiş. Dedesi başlamış ona her zaman bulmacalarda çıkan şeyleri tekrar anlatmaya, bunları anlatırken de torunun aklında kalsın diye hikayeleştiriyormuş. Aylin hem eğleniyor hem de dedesinden bir şeyler öğreniyormuş. Akşam olmuş bütün aile güzelce yemeklerini yemişler, sohbetler etmişler. Aylin büyüklerin konuşmalarından sıkılmış ve iki kuzeniyle oyun oynamaya başlamış. Kuzenleri ondan birkaç yaş büyükmüş ama yine de ortak bir şeyler yapabiliyorlarmış.

Ertesi gün okulda öğle arasında Aylin yemek yedikten sonra bir bakmış öğretmeni bulmaca çözüyor hemen hevesle yanına gitmiş ve onu izleyebilir mi diye sormuş. Öğretmeni gülümseyerek bu kibar davranışından dolayı ona teşekkür etmiş ve izleyebilirsin demiş. Aylin öğretmeni bulmacayı çözerken gördüğü ve bildiği ünlüyü söylemiş hemen öğretmenine sonra ise dedesiyle çalıştığı ve dedesi ona anlatırken harfleri ezberlediği için bazı soruları da bilmiş. Kısa cevaplarmış bunlar ama öğretmeni yine de şaşırmış, “Okuma ve yazmayı mı öğrendin Aylin? Nasıl biliyorsun bunları?” demiş Aylin ise, “Öğretmenim ben hep dedemle bulmaca çözüyorum.

Ben ona ünlüleri söylüyorum o da bana diğer yerleri sesli bir şekilde çözüyor hatta geçen gün her zaman bulmacada çıkan sorular üzerine çalıştık” dedi gülerek. Öğretmeni Aylin’in bu hevesini ve istediğini takdir etti ve ona hiç vazgeçmemesini hep böyle canlanmasını söyledi. Aylin ise çok mutlu olmuş çünkü dedesiyle beraber bulmaca çözmeleri ve onu çalıştırması hemen sonuç göstermiş. Akşam eve gittiğinde hemen dedesini aramış ve ona kocaman bir teşekkür etmiş hatta bir sonraki hafta sonu yanına gittiğinde ona bir bulmaca kitabi hediye etmiş.